Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Ρένα, έχω και γω παλιά!!!!!!!!!!!


  Η γνωστή φίλη blogger Ρένα ζήτησε να συμμετέχουμε σε μια ακόμα πρωτοβουλία της, φωτογραφίζοντας και δείχνοντας διάφορα παλιά αντικείμενα που έχουμε στα σπίτια μας.  Πήρα και εγώ την φωτογραφική μου μηχανή και προσπάθησα να φωτογραφίσω κάποια παλιά αγαπημένα μου αντικείμενα που άλλα τα έχω στην αποθήκη μου και άλλα τα χρησιμοποιώ ακόμα και σήμερα.     
 
 
Κάποτε με αρχή αυτέςτις δυο τσαγιέρες άρχισα να συλλέγω τσαγιέρες. Αυτές οι δυο είναι οι πιο παλιές.
Δεν έχω τα φλυτζάνια τους, μόνο μια γαλατιέρα που βλέπετε πλάι στην ασορτί τσαγιέρα.  
 
                                 Παλιό σετ για λικέρ, δώρο στην μητέρα μου για τον γάμο της 

 
Αυτό το πράσινο πιάτο καθώς και το παρακάτω ήταν απο την προίκα της γιαγιάς μου. Της το έφερε ο πατέρας της απο το  Cardif της Αγγλίας πριν το 1890.



                                 H γιαγιά μου μοίρασε αυτά τα σερβίτσια στις πέντε κόρες της.
Τώρα καταλαβαίνετε τα δύο αυτά σερβίτσια διαλύθηκαν και έχουμε τρείς πρώτες ξαδέλφες
                                                          λίγα κομμάτια η καθεμιά.



 
Παλιά τα είχα κρεμάσει σε τοίχο αλλά σε μια μετακόμιση μου έσπασαν και δεν τα ξανακρέμασα. Φαντάζεστε την στεναχώρια μου, όταν άνοιξα την κούτα που τα είχα αμπαλαρισμένα και τα βρήκα χιλιοσπασμένα.Με δυσκολία ταίριαξα τα κομμάτια και τα κόλλησα. Δεν έκανα καλή δουλειά, αλλά είχε γίνει μεγάλη καταστροφή και δεν διορθωνόταν
Εδω μην γελάσετε αλλά έχω φυλάξει και το παιδικό μου πιάτο. Ήταν σετ τρία πιάτα αλλά έμεινε μόνο αυτό που βλέπετε. Ήμουν και εγώ μικρή κάποτε και η μανούλα μου με τάιζε σε πορσελάνη Ρόζενταλ.
 
Ασημένια μαχαιροπήρουνα για γλυκό και αυτά απο την προίκα της γιαγιάς μου. Ευτυχώς έχω όλο το σερβίτσιο.
 
 
 
Αυτό το μαρμάρινο τραπεζάκι ήταν όπως βλέπετε η γνωστή ποδοκίνητη ραπτομηχανή Singer που πριν λίγα χρόνια πρόσθεσα την μαρμάρινη πλάκα και ιδού η μεταμόρφωση.
 
Δεν μπορώ βέβαια να μην σας δείξω και την αρχική ιδιοκτήτρια των παραπάνω αντικειμένων που έφθασαν στα χέρια μου και που ήταν η συνονόματη γιαγιά μου. Ιδού λοιπόν η γιαγιά Μαρίκα με τον παππού Δημήτρη την ημέρα του γάμου τους που έγινε γύρω στα 1900 στην Αθήνα.
 
 

Πάντα απορούσα γιατί στην φωτογραφία υπάρχει σφραγίδα του Ελληνικού Κράτους. Εσείς γνωρίζετε γιατί?????




 
 

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Η καλύτερη παρέα μου


Κατα καιρούς όταν δεν έχω καινούργιο βιβλίο για διάβασμα, ψάχνω στην βιβλιοθήκη μου και διαβάζω  βιβλία που έχω ήδη διαβάσει. Υπάρχουν βιβλία που τα έχω διαβάσει τρείς και τέσσερεις φορές και πάντα τα απολαμβάνω το ίδιο και περισσότερο. Να σας πω βέβαια οτι έχω προτίμηση στους Ελληνες συγγραφείς.  Δεν έχω προκαταλήψεις  με τη ξένη βιβλιογραφία, οτι πέσει στο χέρι μου το διαβάζω αλλά οι αγορές μου αφορούν μόνο  βιβλια Ελλήνων συγγραφέων. Απολαμβάνω το κείμενο που είναι γραμμένο στη γλώσσα μας χωρίς να μπαίνει ανάμεσα μας ο μεταφραστής. Έσυ πες το ιδιοτροπία και εγώ έτσι το λέω.΄Αν κάποτε δανειστώ ένα βιβλίο που μου αρέσει, θα το αγοράσω για να το έχω και για να το ξαναδιαβάσω μετά απο καιρό.
Με τα χρόνια λοιπον συγκεντρώθηκαν βιβλία που γεμίζουν τρείς βιβλιοθήκες. Τα αγαπημένα μου είναι τα ιστορικά μυθιστορήματα, η ιστορία, τα βιβλία  λαογραφικού περιεχομένου,   αλλά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αγαπημένων βιβλίων όπως αυτά της Αλκυόνης Παπαδάκη.
Σήμερα η φίλη myStick land με ένα μικρό κείμενο που δημοσίευσε μου θύμισε οτι είναι καιρός να ξαναπιάσω την αγαπημένη Παπαδάκη.
 


Μοιράζομαι μαζί σας τον πρόλογο απο το βιβλίο της Α.Παπαδάκη  "το ταξίδι που λέγαμε......"

Πετάξαμε τη ζωή μας, τη ρημάξαμε, την ξεπαστρέψαμε, για ένα τίποτα.
Γιατί δεν μας άρεσε το "τοπίο" που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε.
Κι ύστερα... Θελήσαμε να τη χτίσουμε απο την αρχή.Να φτιάξουμε ένα δικό μας τοπίο. Ενα καινούργιο κτίριο.
Με τι όμως; Αφου η ψυχή μας δεν διέθετε τα υλικά.
Δεν ήξερε να κατασκευάσει το χαρμάνι.
Γίναμε εργολάβοι, δίχως να έχουμε ιδέα απο οικοδομές.
Εμείς μόνο σχέδια ξέραμε να κάνουμε.
Και όνειρα για ταξίδια.
Είμαστε σπεσιαλίστες στη διακόσμηση. Μόνο που μας έλειπε πάντα το οίκημα.
Δεν βαριέσαι... Τουλάχιστον, καταφέραμε να διασώσουμε ένα πράγμα.
Βαθιά, στο μέσα τσεπάκι της ψυχής μας, κρύψαμε τα ναύλα του ονείρου.
Λίγο το ΄χεις;


Τι λες και συ λίγο το ΄χεις?????????????
 

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Για τις γιαγιάδες και γιατί όχι....... και για μαμάδες.



Σαν καινούργια γιαγιά, γεμάτη χαρά για τα νέα μέλη της οικογενείας μας, αποφάσισα να ενημερωθώ για τους σωστούς τρόπους συμπεριφοράς των γιαγιάδων προς τα εγγόνια αλλά και προς τα παιδιά που έγιναν γονείς. Άρχισα να ψάχνω που λέτε στο διαδίκτυο και βρήκα πολλά άρθρα, που άλλα με βρήκαν σύμφωνη , με άλλα διαφώνησα, όλα όμως ενδιαφέροντα, που αφορούσαν σχέση παιδιών με παππούδες και γιαγιάδες. Θα σας γράψω άλλη φορά για αυτό το θέμα που είναι πιστεύω πολύ ενδιαφέρον. Σήμερα θα σας μεταφέρω ένα κείμενο που με έκανε να προβληματιστώ για τι είδους γιαγιά είμαι ή θα ήθελα να είμαι. Το βρήκα στις αναζητήσεις μου σχετικά με το παραπάνω θέμα και ο κος Google με οδήγησε κάποια στιγμή στο μπλογκ Mama from Greece οπου βρήκα αυτό το ερώτημα "Εσείς ποιο στυλ γιαγιάς είστε??What is your grandparenting style??μεταφρασμένο άρθρο της  Susan Adcox απο τους ιδιοκτήτες του παραπάνω μπλογκ.
Σύμφωνα λοιπόν με την Susan Adcox υπάρχουν τα παρακάτω στυλ γιαγιάδων.

"Πρώτο στυλ: Η γιαγιά ΠολυάνναΑν θυμάστε η Πολυάννα είναι η ηρωίδα της Ελέονορ Πόρτερ, ένα κοριτσάκι που καταφέρνει να μοιράσει αισιοδοξία και καλή διάθεση σε όλο τον κόσμο που βρίσκεται γύρω του.
Είναι η γιαγιά που πάντα είναι πρόθυμη να φροντίσει τα παιδιά, που στην κυριολεξία παρακαλάει για να φροντίσει τα εγγόνια της. Ένα απόγευμα με τα εγγόνια της το θεωρεί θείο δώρο και όχι κάτι που τις ανεβάζει την πίεση. Η πίεση δεν της ανεβαίνει επειδή η αγάπη για τα εγγόνια της είναι γνήσια και η ανοχή της είναι απεριόριστη. Αυτής είναι η γιαγιά, η οποίος κάνει τα τέλεια δώρα στα εγγόνια της, τους γράφει σημειωματάκια, που θυμάται τις παραστάσεις και τις γιορτές των εγγονών της χωρίς να της το υπενθυμίσει κανείς.
Τα θετικά
Είναι πάντα εκεί όταν χρειάζεται. Αν ζει κοντά, είναι το δεύτερο χέρι όταν τα εγγόνια αρρωσταίνουν. Αν δεν ζει γύρω, είναι ικανή να πάρει το αεροπλάνο και να έρθει όταν παραστεί ανάγκη. Τα παιδιά συνήθως την λατρεύουν και συνήθως ωφελούνται από την άνευ όρων αγάπη της.
Τα αρνητικά
Η γιαγιά Πολυάννα μπορεί να κάνει τους υπόλοιπους να φαινόμαστε πικροί και σκοτεινοί.Εάν τα εγγόνια σας να έχουν άλλους παππούδες που έχουν και αυτοί το στυλ της Πολυάννας, μπορεί να νιώθετε ότι δεν μπορείτε να τους ανταγωνιστείτε. Είναι πιθανώς καλύτερο να μην το προσπαθήσετε. 
 
Δεύτερο Στυλ: Η Γκρινιάρα Γιαγιά
Είναι η γιαγιά που γκρινιάζει αρκετά για τα εγγόνια της, όπως κάνουν αταξίες ή της λερώνουν το χαλί. Θα τους πάρει για μια βόλτα ή για να παίξουν επιτραπέζια παιχνίδια μαζί τους, αλλά μόνο κάπως απρόθυμα. Η γκρινιάρα γιαγιά ποτέ δεν θα αφήσει σε κανέναν να καταλάβει ότι είναι πιο συμβιβαστική σε ότι αφορά τα εγγόνια της, και αν νοιώσει ότι τα εγγόνια της απειλούνται σίγουρα δεν θα θέλατε να την έχετε μπροστά σας.
Τα θετικά
Η γκρινιάρα γιαγιά κάνει καλό στα εγγόνια, αφού αφενός δεν τους δημιουργεί την αίσθηση ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους, και αφετέρου δεν έχουν ένα άτομο που συμφωνεί με τα πάντα μαζί τους. Είναι σίγουρα ένα καλό μάθημα για το πώς λειτουργεί ο έξω κόσμος.
Τα αρνητικά
Μερικές φορές η γκρινιάρα γιαγιά μπορεί να είναι εντελώς αγενής και μερικές φορές να δίνει έμφαση σε πράγματα που πραγματικά δεν έχουν σημασία. Εάν μία γκρινιάρης γιαγιά είναι παντρεμένη με έναν παππού με το στύλ της Πολυάννας συνήθως συγκρούονται.

Τρίτο στυλ : «Η γιαγιά άστα όλα πάνω μου»
Αυτή είναι η γιαγιά που είναι πεπεισμένη ότι η φροντίδα των εγγονιών της είναι προσωπική της υπόθεση. Αγοράζει τα πάντα για τα εγγόνια της, ακόμα και αν τα παιδιά της δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα. Της αρέσει να δίνει συμβουλές, ακόμα και χωρίς να της έχει ζητηθεί.
Τα θετικά
Πολλές «άστα όλα πάνω μου» γιαγιάδες συνήθως παρεμβαίνουν όταν τα εγγόνια τους τους έχουν πραγματική ανάγκη. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι δε, όταν οι γονείς για διαφόρους λόγους δεν είναι ιδιαίτερα ικανοί να φροντίσουν τα παιδιά τους. Ίσως βέβαια από την άλλη, αν δεν ήταν κάπου εκεί γύρω, οι γονείς να είχαν αναπτύξει ένα υψηλότερο επίπεδο ικανοτήτων..
Τα αρνητικά
Η γιαγιά «άστα όλα πάνω μου» είναι εξ ορισμού παρεμβατική. Παρά το γεγονός ότι οι παρεμβάσεις της ίσως να είναι αποδεκτές σε ακραίες περιπτώσεις, είναι σίγουρο ότι τις περισσότερες φορές προσπαθούν να αναλάβουν αρμοδιότητες γονέων, ακόμα και όταν οι γονείς είναι πραγματικά ικανοί. 

Τέταρτο στυλ : Η πολυάσχολη γιαγιά
Η πολυάσχολη γιαγιά αγαπά τα εγγόνια της, αλλά έχει τόσα πολλά πράγματα να κάνει στην ζωή της. Αν εξακολουθεί να δουλεύει, η δουλειά της είναι ο πρωταρχικός στόχος της. Αν είναι συνταξιούχα, χαίρεται γιατί θα έχει χρόνο να κάνει ταξίδια και να απολαύσει την ζωή. Είτε ζει κοντά ή μακριά, μπορεί να σας επισκέπτεται από την μία και μετά να εξαφανίζεται για λίγο διάστημα.
Τα θετικά
Η πολυάσχολη γιαγιά είναι η απόδειξη ότι η ζωή δεν τελειώνει στα πενήντα, εξήντα ή εβδομήντα. Όταν είναι γύρω, είναι πιθανό να είναι συμπαθής στα εγγόνια της.
Tα αρνητικά
Συχνά η πολυάσχολη γιαγιά είναι κλειστή σε γιορτές και αργίες, και τις καλοκαιρινές διακοπές είναι πιθανών να βρίσκεται στην παραλία.Περιστασιακά η πολυάσχολη γιαγιά, έχει μία εγωιστική τάση, και γι αυτό προτιμά, προς αποφυγή συγκρούσεων να κρατάει αποστάσεις.
 Πέμπτο στυλ: Η γιαγιά με ευαισθησίες
Χρειάζεστε μια συνταγή για σπιτικό ψωμί ή οδηγίες για τη δημιουργία έναν λιπάσματος; Είστε στην κατάλληλη γιαγιά. Έχει μάθει και διατηρήσει όλες τις συνταγές και τα μυστικά των προγόνων της, αλλά με μία υπερευαισθησία. Ταΐζει τα εγγόνια της μόνο υγιεινά τρόφιμα και τους διδάσκει πώς να έχουν οικολογική συνείδηση. Θα τους διαβάσει βιβλία και θα τους πάει να δούνε ένα μουσείο. Άντε το πολύ και σε ένα εμπορικό κέντρο.
Τα θετικά
Τα περισσότερα παιδιά ενδιαφέρονται για την ανακύκλωση και τον πλανήτη, και το να έχουν την γιαγιά συνοδοιπόρο σε αυτό μόνο καλό μπορεί να τους κάνει. Ο πλανήτης μας χρειάζεται όσο δυνατόν περισσότερη βοήθεια, και σίγουρα το να μάθουν τα παιδιά ότι η ζάχαρη δεν πρέπει να είναι η βασική ομάδα των τροφών τους είναι επίτευγμα.
Tα αρνητικά
Οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί από το αποτύπωμα του άνθρακα. Η γιαγιά με ευαισθησίες συχνά το ξεχνάει αυτό. Και μπορεί να κάνει τους υπόλοιπους να αισθάνονται ενοχές που δεν έχουν τέτοιο πάθος με την περιβαλλοντική συνείδηση.

 Έκτο στυλ: Η Cool γιαγιά
Η cool γιαγιά είναι πλήρως ενημερωμένη σε ότι ενδιαφέρει τα εγγόνια της και έχει άποψη. Είναι εκπαιδευμένη στις τεχνολογίες και το ίντερνετ, τις παιχνιδομηχανές, και ενδιαφέρεται για οτιδήποτε νέο gadgetακι βγεί στην αγορά. Πηγαίνει ακόμα στο σινεμά, ακόμα μπορεί να ακούει και τη μουσική των εγγονών της!
Τα θετικά
Όπως και η πολυάσχολη γιαγιά, η Cool γιαγιά ζει για να σπάει τα στερεότυπα. Διδάσκει στα εγγόνια της ότι ηλικιωμένος δεν σημαίνει βαρετός. Καταλαβαίνει τα εγγόνια της και μοιράζεται τις ανησυχίες της μαζί τους.
Tα αρνητικά
Οι παραδοσιακές δραστηριότητες με τα παιδιά, όπως η κηπουρική και η μαγειρική δεν τις ταιριάζουν. Αν και οι περισσότεροι παππούδες έχουν δεσμούς με το παρελθόν η cool γιαγιά έχει δεσμούς μόνο με το μέλλον! Είναι απλά. . .διαφορετική!. "

Τώρα ώρα για σκέψη γιαγιάδες της μπλογκογειτονιάς μας. Εσείς που κατατάσσεται τον εαυτό σας?????
 
Εγώ θα σας πω όταν μεγαλώσουν λίγο τα εγγόνια μου και θα πάω από την θεωρία στη πράξη.
Αλλά μεταξύ μας για λίγο απο όλα με κόβω.
 
φιλιά πολλά
 
 

 



 

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Δείτε αυτό ίσως σας ενδιαφέρει

Σήμερα έμαθα ότι οι φίλοι μπλογκερς  Μικρή Ολλανδέζα και ο Αφρικανός
μετακομίζουν και σχεδόν χαρίζουν ορισμένα είδη απο την οικοσκεύη τους.
Φτιάξανε το παρακάτω μπλογκ για να δείξουν με φωτογραφίες τι θέλουν να πουλήσουν .

 τα παιδιά λένε                   ΙΚΕΑ Φάε τη σκόνη μας


"............Σε άλλες ... εποχές κάτι τέτοιο θα ήταν ίσως αδιανόητο αλλά σήμερα είναι -νομίζουμε- ένας καλός τρόπος να μας βοηθήσει να εξοικονομήσουμε και τα απαραίτητα χρήματα αλλά και τον απαραίτητο χώρο για το καινούργιο μας σπίτι............"

Η συνέχεια στο παραπάνω link.

Παιδιά καλό κουράγιο
 

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

πάμε παρακάτω.............

Πέρασαν σχεδόν είκοσι μέρες που δεν κάθισα να γράψω τίποτα. Πέρναγα από τα μπλογκ σας, άλλοτε σχολίαζα άλλοτε δεν έγραφα τίποτα. Δεν είχα κέφι για τίποτα. Ωρες ατελείωτες έπαιζα πασιέντζες, sudoku, majong κλπ. Τις υπόλοιπες ώρες έτρεχα στους γιατρούς και στα διαγνωστικά κέντρα. Όλα άρχισαν με πονοκέφαλο που συνεχιζόταν και που δεν υπάκουε στα συνηθισμένα παυσίπονα. Συνέχεια ήρθαν οι ζαλάδες με προβλήματα στην όραση και μούδιασμα στα χέρια. Ε΄όπως καταλαβαίνετε με ζώσανε τα φίδια και μαζί με τα φίδια ήρθαν και οι άσχημες σκέψεις.
 
Ήρθε η ώρα μου, σκέφτηκα και άρχισα να γράφω την διαθήκη μου. Επειδή όμως ο γιος μου αρνήθηκε την κληρονομιά  και έχει τα δίκια του το παιδί, που να αρχίσει τα αλισβερίσια με εφορίες και τα υπόλοιπα, οπότε σκέφτηκα ότι δεν μπορώ τώρα με την κρίση να αποδημήσω εις Κύριο, αποφάσισα να ψάξω να βρω τι μου συμβαίνει σωματικώς και ψυχολογικώς. 
Και άρχισε το οδοιπορικό στους γιατρούς. Ξεκίνησα με ΩΡΛάδες, συνέχισα με οφθαλμίατρους, κατόπιν ήρθε ο νευρολόγος και μετά η μαγνητική η οποία και με έφερε στην προηγούμενη κατάσταση ευφορίας και αισιοδοξίας που με χαρακτηρίζουν.
Μην τα πολυλογώ μπορώ εν περιλήψει να σας πω, ότι είμαι απολύτως καλά. Από ακοή είμαι σε θαυμάσια κατάσταση, έχω και πιστοποιητικό πλήρους ακουστικής ικανότητας, ο άντρας μου βέβαια ισχυρίζεται ότι δεν ακούω καλά και το πιστοποιητικό είναι πλαστό χαχαχαχαχα
Το πρόβλημα ήταν φίλοι μου στα μάτια μου. Εδώ και πολλά χρόνια φοράω γυαλιά πρεσβυωπίας και δεν είχα άλλο πρόβλημα όρασης. Ξαφνικά μου παρουσιάστηκε υπερμετρωπία η οποία μου έφερε όλα τα παραπάνω συμπτώματα. Έφτιαξα γυαλιά και ως δια μαγείας σταμάτησαν οι ζαλάδες και τα  υπόλοιπα ψυχοσωματικά προβλήματα μου.
Στα διαλείμματα του ιατρικού μου οδοιπορικού, και των παιχνιδιών στο κομπιούτερ, έφτιαχνα γλυκά,  μαγείρεψα και απολάμβανα όσα υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έτρωγα ποτέ, λόγω κιλών, λόγω χοληστερίνης κλπ. κάτι σαν τις επιθυμίες του μελλοθάνατου δηλαδή.
 
Στο διάλειμμα "μια ζωή την έχουμε" έφτιαξα με τις οδηγίες του Παρλιάρου την παρακάτω εξαιρετική μαρμελάδα πορτοκάλι/γλυκό κουταλιού.
 
Διαλέγουμε 4 με 5 πορτοκάλια μέρλιν (γλυκά χωρίς κουκούτσια) αφού τα πλύνομε καλά τα  βράζουμε για μία ώρα. Αφού κρυώσουν τα κόβουμε στη μέση και μετά με ένα καλό μαχαίρι κόβουμε το κάθε μισό σε πολύ ψιλές φετούλες.


 Όταν τα κόψουμε όλα, τα ζυγίζουμε  και τα  βάζουμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα μαζί με ίση ποσότητα ζάχαρης συν δύο τρεις βανίλιες.




 Βράζουμε σε σιγανή φωτιά για περίπου 20 με 25 λεπτά. Όπως είναι ζεστά τα βάζουμε σε αποστειρωμένα βαζάκια και τα γυρίζουμε ανάποδα μέχρι να κρυώσουν. 
Όταν κρυώσουν τα μοιράζουμε σε καμιά καλή γειτόνισσα και κρατάμε ένα το μικρότερο για μας και το τρώμε σκέτο


                       ή με ψωμάκι φρέσκο (καλά και με λίγο βουτυράκι)

 
σαν την Λωξάντρα και εγώ  "ε !!  αφού δεν πέθανα πείνασα και καθησα να φάω''

σας φιλώ