Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

χωρα λωτοφάγων

Είμαι της γενιάς του Πολυτεχνείου. Οχι δεν κυνηγήθηκα, δεν εφαγα ξύλο, δεν εξορίστηκε κανείς απο την οικογένειά μου. Αργότερα δεν διορίστηκα, δεν ζήτησα απο κανέναν ρουσφέτι (και ήταν πολλοί οι γνωστοί μου απο εκείνα τα χρόνια που αναριχήθηκαν σε αξιώματα). Δούλεψα εγώ και ο άντρας μου, πάντα στον ιδιωτικό τομέα, οι φόροι που πληρώναμε δεν ήταν ποτέ ανταποδοτικοί. Βλέπαμε απο την δεκαετία του 80 τους πιό ανίκανους να εξελίσονται σε στελέχη κομάτων και να καταλαμβάνουν θέσεις σε υπουργεία, οργανισμούς, ΔΕΚΟ. Το ΠΑΣΟΚ, μεγάλος δάσκαλος εξέλιξε την ψηφοθηρία σε τέχνη. Ο έτερος καπαδόκης η Ν.Δημοκρατία δεν έμεινε πίσω. Ρουσφέτια, λαμογιές, ψέματα, άρτο και θεάματα στο λαό. Και τα χρόνια περνούσαν ΄και τα παραπάνω μεγάλωναν με γωμετρική πρόοδο. Τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά, το βλέπαμε όλοι, η παιδεία, η υγεία, οι συγκοινωνίες,  οι δημόσιες υπηρεσίες. Το μόνο που δούλευε ρολόι ήταν οι συντεχνίες. Οι αρχισυνδικαλιστές?? Τούς είδαμε βουλευτές, υπουργούς, διοικητές οργανισμών.   Παρακαλώ αν υπάρχει ένας που να μην έχει τσακωθεί σε δημόσια υπηρεσία, να μην  του έχει ανέβει η πίεση στις ουρές στις εφορίες  , αν έχει καταφύγει στα δικαστήρια για να βρεί το δίκιο του σε σχέση με το κράτος και έχει εκδικαστεί η υπόθεση του σε λιγότερο απο 4 έως 5 χρόνια να μου το πεί. Αν έχει ακούσει να δημεύουν την περιουσία κανενός φοροφυγά, ή να πιάνουν το μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί ακόμα και σήμερα να μου το πεί επίσης.
 Αυτά όλα δεν τα προκάλεσαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, που συνηθίζουμε να τους κατηγορούμε, τα δημιούργησε το πολιτικό κόστος και η γραφειοκρατία που εξυπηρετεί το σύστημα.
Αυτές τις σκέψεις κάνω όπως όλοι μας όταν θυμώνω που βλέπω και ακούω τα ίδια πρόσωπα ή τα παιδιά τους να θέλουν να μας σώσουν απο την καταστροφή που΄οι ίδιοι προκάλεσαν. Ποιος ΄εφερε την τρόικα? Μήπως εγώ και δεν το θυμάμαι? Αργήσαμε πολύ να φωνάξουμε και θυμώσαμε ετεροχρονισμένα.
Τα λεγόμενα μικρα κόμματα αριστερά και δεξιά, εκ του ασφαλούς βγάζουν κορώνες, χωρίς να μας λένε ακριβώς τι πρόκειται να κάνουν για να σώσουν τον Τιτανικό. Δεν μου αρκεί να λένε ότι θα φύγουμε απο το μνημόνιο. Θέλω να ξέρω τι πρόγραμμα έχουν για την επόμενη μέρα, τι θα αλλάξουν και τι είναι εφικτό να αλλάξουν.
Εχω αγωνία ΄για τα παιδιά που δεν βρίσκουν δουλειά και για αυτούς που χάνουν τις δουλειές τους.
Δεν θέλω να ψηφίσω.   Θα ήθελα σαυτές τις εκλογές να γινόταν να ψήφιζαν μόνο οι νέοι άνθρωποι,  Τους νέους αφορούν αυτά που γίνονται η δεν γίνονται σήμερα και είναι μεγάλη η ευθύνη που έχουμε οι μεγαλύτεροι  για το μέλλον των παιδιών μας.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

ποιος είναι αυτός ο ΙΚΑς??

Με αυτές τις πόρτες εγώ δεν είχα σχέση, πρώτη φορά και γώ για να τιμήσω το βιβλιάριο ασθενείας του ΙΚΑ, είπα να κάνω μια  απλή εξέταση αίματος.
Ακολούθησα τις οδηγίες και τηλεφώνησα στο 184 να κλείσω ραντεβού για την εξέταση.
Αμ δε. Οι οδηγίες απο το 184 ήταν ξεκάθαρες, έπρεπε να μεταβώ, ναί ναί να μεταβώ μου είπε,  αυτοπροσωπως στο ΙΚΑ της περιοχής μου (12χλμ να πάω 12χλμ να γυρίσω) και να κλείσω ραντεβού. Να ξαναπάω την ημέρα του ραντεβού για την αιμοληψία, οχι αμμοληψία όπως μου ακούστηκε στο τηλέφωνο, σημειώνετε?  άλλα 12 χλμ συν 12χλμ επιστροφή. Και θα ξεμπερδέψω όταν θα πάω να πάρω τα αποτελέσματα της εξέτασης. Μην σας κουράζω σύνολο χιλιόμετρα 72.  τώρα  ερώτημα για δυνατούς λύτες πόση βενζίνη θα ΄πλήρωνα, αν ακολουθούσα τις οδηγίες του ασφαλιστικού μου φορέα??
Υπόψη ότι υπάρχει ΙΚΑ πιο κοντινό στο σπίτι μου και πρότεινα να πάω εκεί.  Αλλά δυστυχώς δεν γινόταν να χαλάσει η τάξη που είχαν βάλει οι αρμόδιοι΄και που με είχαν ορίσει να ανήκω σε μακρινή περιοχή. Εχω σκεφτεί, ότι τις κρατήσεις για ασθένεια που είχα τόσα χρόνια αν τις έδινα σε μία ασφαλιστική εταιρία, θα μου είχε διαθέσει ελικόπτερο για τις μετακινήσεις μου. Δεν συζητώ για τις συντάξεις αυτά είναι πασίγνωστα.
Ο δήμαρχος της περιοχής μας,γιατρός το επάγγελμα,  υποσχέθηκε, (ναι ρε παιδιά πριν βγεί εννοείται) να κάνει ιατρεία του ΙΚΑ στην περιοχή μας. Μάλιστα. Ε καλά,  θα τα κάνει νέος είναι, έχει καιρό. Τώρα ασχολειται με τις πατάτες. Είναι πιασάρικο το θέμα.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

εκπτώσεις στο νοικοκυριό

Με αφορμή την ανάρτηση της αγαπημένης μου φίλης giorginas για της καλονοικοκυρές, θα σας γράψω τι σκέφτομαι μετά απο τόσα χρόνια που εργαζόμουνα σε δυό δουλειές.
Η μιά ήταν έξω απο το σπίτι συγκεκριμένη και σταθερή για 35 χρόνια και η άλλη μέσα στο σπίτι  για 35 χρόνια έως σήμερα μόνιμη και με πολλές ειδικότητες. Μην τις απαριθμήσω, τις ξέρετε  (φροντιστήριο στα παιδιά, μαγειρική, ηλεκτρολογία, υδραυλική κλπ εκτός αν έχετε σύντροφο που τα καταφέρνει καλύτερα απο σας).
Η νοικοκυρά της διπλανής πόρτας ήμουνα και γώ όπως και χιλιάδες γυναίκες στην  Ελλαδα. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν σας πω δυο πράγματα σαν συμβουλές, απόσταγμα εμπειρίας. Παραβλέψτε την τακτοποίηση του σπιτιού, το τέλεια στρωμένο τραπέζι, τη λάσπη στα χαλιά,  την ατσαλάκωτη οικογένεια σας, άν δεν προλαβαίνετε κάντε μόνο ότι βλέπει η πεθερά, και εστιάστε την προσοχή σας  στα παιδιά σας και στον σύντροφό σας. Η σκόνη στο ράφι δεν εμπόδισε κανέναν να κάνει καλή οικογένεια και να μεγαλώσει ισοροπημένους ανθρώπους.
Ασχοληθείτε με την οικογένεια σας λοιπόν. Ασφαλώς με την διατροφή τους, με την καθαριότητα τους, με την εκπαίδευση τους αλλά το πιο σημαντικό με την επικοινωνία σας.  Υπάρχουν τόσα ερεθίσματα για να πλησιάσετε τα παιδιά και να άνοίξετε συζητήσεις μαζί τους.
Γιά μένα τρία είναι τα βασικά στην οικογένεια συζήτηση, συζήτηση, συζήτηση.
Η οικογένεια που είναι παρέα, διασκεδάζει, γελάει αύτή είναι που κάνει την διαφορά.
Για να σας πω την αλήθεια, στην οικογένεια μου, ο άντρας μου έκανε την διαφορά. Εβρισκε πάντα χρόνο να ασχοληθεί με τον γιό μας και τις απορίες του.Καθόνταν πλάι πλάι ώρες ατέλειωτες και συζητούσαν για τους πλανήτες, για αριθμητική, για ιστορία, για ότι θέλει ένα παιδί να μάθει.  Πάντα είχε προτάσεις για εκδρομές, μουσεία, συναυλίες. Εγώ ήμουνα συνήθως κουρασμένη αλλά το κέφι και η παρείστικη διάθεση με παρέσερναν και μένα.
Τώρα που μείναμε οι δυό μας με τον άντρα μου στο σπίτι, όλα είναι στην εντέλεια, καθαρά, τακτοποιημένα, καλομαγειρεμένα.
Περιμένω την ημέρα, που το σπιτι μου δεν θα είναι τακτικό, δεν θα βρίσκω τα πράγματα στη θέση που τα έβαλα, γιατί ένα εγγονάκι θα λερώνει και θα τα ανακατεύει.
φιλιά φίλες μου.



.

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

οι κυρίες της αυλής

ωραία μέρα σήμερα, όλο το πρωινό έφτιαχνα τις γλάστρες μου με συντροφιά
αυτή είναι η Ιρμα
και αυτή τη Κρίστη,
τα αγαπημένα μου κυκλάμινα
ωραία τα λουλούδια και οι αυλές μας, αλλά αυτά χρειάζονται όταν έχεις τα παιδιά μικρά, να χαίρονται και να τα χαίρεσαι. Έγώ όταν είχα τον γιο μου μικρό έμενα σε διαμέρισμα. Γιά να κάνει ποδήλατο και να παίξει στην ύπαιθρο ξενιτεύομαστε. Αφήστε τα παιδιά σας να παιξουνε με χώματα, να λερωθούνε στις λάσπες,να φυτέψουνε λουλούδια, να γνωριστούνε, να αγαπήσουνε και να φιληθούνε με τα ζώα. καλημέρα και φιλιά

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Κυριακάτικη λιακάδα

Κύριακή, Περαία, παραλία,  καφεδάκι, εφημερίδες, συζητήσεις.
τις εστί πλούσιος? Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος.
φιλιά

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

ο κος γκούγκλης

Όταν είσαι νέος βλέπεις πάντα το μέλλον, κάνεις σχέδια, προγραμματίζεις. Όταν αρχίζεις να γερνάς στριφογυρνάς στο παρελθόν και στις αναμνήσεις της παιδικής σου ηλικίας. Γιατι σας τα λέω αυτά. Προχθές στο google map έψαχνα να βρώ τη γειτονιά και τον δρόμο που μεγάλωσα. Μονο οι δρόμοι στον χάρτη έμειναν ίδιοι. Κοίταξα και τα μούτρα μου στον καθρέφτη , εκεί να δεις αλλαγή.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μιά γειτονιά της Αθήνας, την Κυψέλη. Την εποχή που ήμουνα μικρή (δεκαετία 60-70) υπήρχαν αυλές, χωματόδρομοι, αλάνες που παίζαμε τα παιδιά της γειτονιάς. Οι γείτονες γνωριζόμασταν και η γιαγιά μου με τις φιλενάδες της τα καλοκαίρια αφού πέρναγε το καταβρεχτήρι του Δήμου (χωματόδρομος η οδός Ζακύνθου) μαζευόντουσαν στις αυλές, έπλεκαν, κουτσομπόλευαν  και χαιρετούσαν όποιον πέρναγε. Ολοι γνωριζόντουσαν. Οταν ερχόταν ο γιαουρτάς αγόραζαν το γιαουρτάκι τους και σχόλαγε η σύναξη. Στην οδό Ζακύνθου υπήρχαν δύο ή τρεις πολυκατοικίες τότε. Μετά ήρθε η αντιπαροχή, της αντιπαροχής, ώ αντιπαροχή. Οπου ο πάσα ένας έδινε την όμορφη μονοκατοικία του για να πάρει 4 και 5 διαμερίσματα για να τα νοικιάζει και να καααθεται.
Θυμάμαι πόσα επαγγέλματα υπήρχαν τότε που χάθηκαν με τα χρόνια όπως του παγοπώλη, του γανωτή, του καρβουνιάρη που πούλαγε και "Οίνον δι οικίας", του παπλωματα,  κάθε φθινόπωρο έπρεπε οπωσδήποτε να καπλαντιστούν τα παπλώματα.
Αυτά που σας λέω μην σας φαίνεται απώτατο παρελθόν μόλις 45 χρόνια περίπου πίσω.  Τα χρόνια που πέρασαν άλλαξαν τις γειτονιές μας, τις συνήθειές  και τις ζωές μας. Δεν νοσταλγώ αυτές τις εποχές τις δύσκολες, αλλά η ανάμνηση τους μου γλυκαίνει την ψυχή.
ειδατε τι κάνει ο κος γκούγκλης.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

ξέρω να κάνω τίποτα?

ωραία μέρα σήμερα.
ετοιμάζομαι για βόλτα και πριν φύγω ας πω μια  καλημέρα κι ας πέσει χάμω.
Ξεκίνησα αυτό το μπλογκ, χωρίς να το καταλάβω καλά καλά. Δεν ξέρω να γράφω τις σκέψεις μου γιατί το μυαλό μου τις επεξεργάζεται γρηγορότερα από το χέρι μου. Δεν είμαι καλή με τις κατασκευές, δεν ξέρω να κεντάω, δεν ξέρω να ζωγραφίζω, ξέρω όμως να είμαι καλή φίλη, καλή μητέρα, καλή μαγείρισσα. Θα μου πεις  γιατί άρχισες τούτο δω το μαραφέτι? Τι έχεις να πείς, που ενδιαφέρεται κανείς να το μάθει. Δεν ξέρω ακόμα, θα δείξει. Θα το κρατήσω όσο έχω κάτι να λέω. 
Θέλω να πω επίσης ότι στα χρόνια που παρακολουθώ τα διάφορα μπλογκς, έχω γνωρίσει μέσα από αυτήν την απίστευτη τεχνολογία  τόσο ενδιαφέροντα πρόσωπα, που δεν έχω γνωρίσει σε όλη μου τη ζωή. Τι στο καλό που βρίσκονται όλοι αυτοί στην καθημερινότητά μου? Γνωρίζω στην ζωή μου πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους (δεν είναι πάνω από δέκα άντε είκοσι) εδωμέσα υπάρχουν εκατοντάδες. Δεν προλαβαίνω να τρέχω απο μπλογκόσπιτο σε μπλογκόσπιτο.(εξού και σοκακτσού/συνώνυμο της σουρτούκας, βγαίνω συνεχώς βόλτα, γυρίζω άσκοπα στους δρόμους).
φιλιά άγνωστοι φίλοι μου.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

αισιοδοξία


σε λίγες μέρες.........θα ειναι έτσι ο καιρός.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

αγαπημένος καιρός

μιά βδομάδα τώρα ποτίζει ο θεός τον τόπο μας. Μαρέσει αυτή η βροχή, η σιγανή ποτιστική, μαρέσει αυτή η συνεφειά και η μουντάδα της Θεσσαλονίκης. Με κάνει να μένω στο σπίτι  να χουζουρεύω, με τις παντόφλες στα πόδια,  ένα βιβλίο στα χέρια και τον καφέ δίπλα μου.Θέλω να φτιάξω και το blog μου, δεν ξέρω πολλά πράγματα και πάω ψάχνοντας. Φτιάχνω, διαγράφω, προσπαθώ να αναρτήσω φωτογραφίες, να βάλω links, θα τα καταφέρω που θα πάει δεν θα μου γλυτώσει το θηρίο θα το δαμάσω. Μπορεί να βρώ κάποιον απο σας με εμπειρία να με κατατοπίσει σχετικά και να μου δείξει τα κόλπα.
προσεχώς θα συστηθώ με λεπτομέρειες.
τις καλημέρες μου για σήμερα.

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

παρατηρώ

εδώ και λίγα χρόνια παρακολουθώ και παρατηρώ, χωρίς να μιλάω,(εκτός απο πολύ λίγες περιπτώσεις)  blogs που  έβρισκα τυχαία όταν έψαχνα να βρώ καμιά καλη συνταγή για γλυκά ή για φαγητά και με τα links που ακολουθούσα, μπήκα στα μπλογκοσπιτάκια σας και έχω διαβάσει  τις ιστοριες πολλών απο εσάς, για την καθημερινή σας ζωή, για τα παιδιά σας, τις συνταγές σας, τα χειροτεχνήματά σας, τις σκέψεις σας, τις αγωνίες σας για την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας. Ετσι είπα και γώ να φτιάξω αυτό το μπλογκ για να σας παρατηρώ και να το ξέρετε.
θα επανέλθω να σας πω για μένα, αφού πρώτα καταφέρω να δαμάσω το blog .