ενας μήνας με κουπεπέ, τζά, φιλάκια και πολύ αγάπη

Ξεκινώ με το τελευταίο σχόλιο που έκανα στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Δεν πρόλαβα απαντήσω στον καθένα χωριστά, αλλά στέλνω στον καθένα χωριστά την αγάπη μου.

"Σας ευχαριστώ όλους πολύ πολύ, για τα καλά σας λόγια και για τις ευχές σας.

Με συγκινήσατε για μια ακόμα φορά. Είμαι πολύ τυχερή που γνώρισα μέσα από δω φίλους που με σκέφτονται και με αγαπάνε, όπως και εγώ άλλωστε σας αγαπώ όλους.

πολλά πολλά φιλιά και την αγάπη μου."

Καταρχάς να ευχηθώ Χρόνια Πολλά σε όσες και όσους γιόρταζαν τον 15Αυγουστο. Πολύ μεγάλη γιορτή, το "Πάσχα του καλοκαιριού" έλεγαν οι γιαγιάδες μας. Εύχομαι επίσης να είστε όλοι καλά με τις οικογένειές σας και να έχετε περάσει ένα καλό καλοκαίρι.

Δεν το περίμενα ότι θα μου λείπατε τόσο πολύ αγαπημένοι μου μπλογκοφίλοι. Άργησα πολύ να ανοίξω λαπτόπ, να αγγίξω πληκτρολόγιο και να συγκεντρώσω τόσα πολλά που έχω να σας πω και να σας δείξω.Δεν ξέρω πόσες μέρες θα μου πάρει να τελειώσω αυτή την ανάρτηση, έχω ακόμα πολλές δουλειές που άφησα πίσω όταν φύγαμε για διακοπές με τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Μόλις γυρίσαμε και τους αποχαιρετίσαμε για την συνέχεια των διακοπών τους, στην πατρίδα της νύφης μου, εμείς δηλαδή εγώ και ο άντρας μου,  ξαναφύγαμε λίγες μέρες, αυτή την φορά στο βουνό. Θα σας τα πω όμως όλα σιγά σιγά.

 Ας ξεκινήσω από την αρχή, δηλαδή από την βάφτιση. Είχα λίγο άγχος, το ομολογώ. Όμως όλα πήγαν πολύ καλά και τα παιδιά μου αλλά και οι κουμπάρες χάρηκαν πολύ με την οργάνωση της βάφτισης.
 Περισσότερο βέβαια χάρηκαν οι παππούδες που άκουσαν τα ονόματά τους, ο δικός μου βέβαια λίγο περισσότερο γιατί όπως λέει θα έχουν και το επίθετό του. Τα μωρά μας ήταν δηλωμένα με τα ονόματά τους, από την ημέρα που γεννήθηκαν, αλλά όταν οι παππούδες τα άκουσαν και στην εκκλησία "επισήμως" από τον ιερέα δεν έκρυψαν την συγκίνηση και την περηφάνια τους.
Το άλλο που θέλω να σας πω, μεταξύ μας τώρα είναι ότι δυσκολεύομαι να τα ξεχωρίσω. Ο άντρας μου με κοροϊδεύει και συνέχεια με τεστάρει, μία στις δύο κάνω λάθος. Προσπαθώ αλλά όσο μεγαλώνουν τόσο περισσότερο μοιάζουν.  Μου κάνει εντύπωση ότι αν και είναι ακόμα πολύ μικρά, παρουσιάζουν έντονα τις διαφορές στον χαρακτήρα τους. Από εκεί καταφέρνω να τα ξεχωρίζω.
Όπως και να έχει είναι τόσο χαριτωμένα και αξιαγάπητα  που .... Δεν λέω περισσότερα  γιατί θα με πείτε πάλι χαζογιαγιά.
Εφυγαν και μου λείπουν ήδη πολύ. Βέβαια πρώτα ο Θεός τα Χριστούγεννα θα είναι πάλι κοντά μας. Εως τότε το  skype να είναι καλά.
 

Σας δείχνω λίγες φωτογραφίες από την εκκλησία και από το σπίτι όπου δεχτήκαμε όλους τους καλεσμένους στο πάρτι που ακολούθησε το μυστήριο.

                                        Τα λαδόπανα και τα ρουχαλάκια των παιδιών

Η ιδέα μου για τις βεντάλιες ήταν όντως πολύ καλή, γιατί έκανε πολύ ζέστη εκείνο το απόγευμα.

 

          Τα κουβαδάκια και οι χειροτεχνίες της γιαγιάς, διακοσμητικά στοιχεία που κόστισαν ελάχιστα
                     Χαρτιά αφής άσπρα και σιέλ, καλαμάκια, και γλειφιτζούρια για τα παιδάκια.

 

Τα καταπληκτικά καπκέικς που βλέπετε στα χρώματα της βάφτισης, είναι δημιουργίες της γνωστής σε όλους σας Georginas από το μπλογκ Τουρtorial.  Θα δείτε παρακάτω και τις υπέροχες τούρτες που έφτιαξε για τα διδυμάκια μας. Θέλω από εδώ να την ευχαριστήσω και να την συγχαρώ για την φαντασία και την δημιουργικότητά της.

Στον μπουφέ έξω από την εκκλησία, εκτός από τα υπέροχα γλυκά, είχα προβλέψει ότι οι καλεσμένοι θα διψάνε λόγω της ζέστης και προσέφερα σπιτική λεμονάδα, η οποία έγινε ανάρπαστη.  Ήταν κατά κοινή ομολογία πολύ καλή ιδέα. Μόνο γλυκά λοιπόν και λεμονάδα στην εκκλησία.

                 
                                    Οι μπομπονιέρες για τους μικρούς μας καλεσμένους.

 

Οι μπομπονιέρες  για τους μεγάλους τοποθετημένες σε ένα ξύλινο καραβάκι.

 

 

 

 

                           Οι προετοιμασίες για το πάρτι που ακολούθησε στην αυλή μας.

 

 

Οι δημιουργικότητα και η φαντασία της Giorginas κατέπληξαν. Για την ποιότητα και την γεύση των γλυκών της, έχουν να λένε οι καλεσμένοι μας. Απόδειξη ότι δεν έμεινε ούτε ένα κομματάκι από τις τούρτες έτσι για να φάμε και την άλλη μέρα λίγο γλυκάκι.

Περισσότερες λεπτομέρειες και καλύτερες φωτογραφίες από τα γλυκά  θα δείτε εδώ

Πάρτι χωρίς μουσική και χορό δεν γίνεται.  Η μουσική ήταν επιλογή των παιδιών.

Μόνο παραδοσιακή μουσική , νησιώτικα τραγούδια και ποντιακά για τους πόντιους της παρέας.

                               Και τώρα δεν θα πρωτοτυπήσω αν πω το πολύ συνηθισμένο

                                                    "σαν την Χαλκιδική δεν έχει".

πραγματικά όμως, κάθε φορά ανακαλύπτω και μια άλλη Χαλκιδική, καλύτερη από πέρσι και από πρόπερσι. Φέτος πήγαμε στην Τορώνη. Νοικιάσαμε σπίτι για πρώτη φορά. Δεν είχαμε την δυνατότητα να πάμε σε ξενοδοχείο γιατί θέλαμε  κουζίνα για την ετοιμασία των γευμάτων των παιδιών. Δεν ήταν η καλύτερη επιλογή βέβαια, αλλά η χαρά μας που θα είμαστε όλοι μαζί υπερίσχυσε των μικροπροβλημάτων του σπιτιού. Το μόνο καλό ήταν η καταπληκτική, δροσερή  και μεγάλη βεράντα, που έβλεπε την θάλασσα.
Όμως..........  Ότι και να πω για την θάλασσα της Τορώνης είναι λίγα. Κρυστάλλινα νερά, υπέροχη παραλία. Ήταν ότι έπρεπε για ξεκούραση και χαλάρωση, κάτω από τις μεγάλες ομπρέλες πίνοντας το καφεδάκι μας, στις αναπαυτικές ξαπλώστρες.  Παραβλέπαμε ότι δεν μας άρεσε και απολαύσαμε τις διακοπές με τα παιδιά μας όσο περισσότερο μπορούσαμε. Χαρήκαμε τα εγγόνια μας , κολυμπήσαμε μαζί τους και παίξαμε στην άμμο.
 

 

 

 Η πιο πάνω φωτογραφία είναι από ένα ποταμάκι που διασχίζει την Τορώνη , όπου ζουν πολλές, μα πάρα πολλές χελωνίτσες  και είναι από ότι κατάλαβα απροστάτευτες στον κάθε περαστικό, που θα ρίξει από πέτρες έως ψωμάκια στις χελωνίτσες. Ποιος ενδιαφέρεται για αυτές αλήθεια??

Και μετά την θάλασσα, αναζητήσαμε την δροσιά του βουνού και έτσι την παραμονή της Παναγίας φύγαμε για την Κλεισούρα Καστοριάς.  Ιστορικό ορεινό  βλαχοχώρι της Μακεδονίας κτισμένο σε υψόμετρο 1375 μ.  Είχαμε πάει πολλές φορές στο παρελθόν αλλά μόνο χειμώνα. Έτσι είχαμε μια μεγάλη έκπληξη όταν .......... χρειαστήκαμε, μέσα στη καρδιά του καλοκαιριού πουλόβερ και μπουφάν. Όσο για την νύχτα χρησιμοποιήσαμε  ένα ελαφρύ παπλωματάκι για να μην κρυώσουμε.

                                                  

                                      

                                                         αναπαλαιωμένο αρχοντικό

 

                            Βρύσες στο  μοναστήρι της Παναγίας, 2,5 χιλιόμετρα από το χωριό.

 Και βέβαια δεκαπενταύγουστος χωρίς πανηγύρι δεν γίνεται. Έτσι και εδώ στην πλατεία του χωριού την παραμονή αλλά και ανήμερα της Παναγίας, στήνονται τραπέζια, έρχονται τα κλαρίνα και οι ζουρνάδες και ξεκινάει το γλέντι με  παραδοσιακούς Μακεδονίτικους σκοπούς. Παιδιά με παραδοσιακές στολές χορεύουν για τους εκατοντάδες επισκέπτες που έρχονται κάθε χρόνο στην εορτή της Παναγίας.

Και το καλοκαίρι συνεχίζεται, αυτή τη φορά στο σπίτι μου και στην γειτονική παραλία.
Θα τα πούμε σύντομα, τώρα έχω να κάνω πολλές επισκέψεις στα σπίτια σας και σας έχω επιθυμήσει.

Καλή βδομάδα να έχουμε